“Toen wij begonnen, was net iedereen opgepakt”
LATE over de graffiti-scene in Eindhoven
Via de skatecultuur komt LATE in de jaren ’90 in aanraking met de Eindhovense graffiti-scene: “We zaten in Achtse Barrier op school en met een vriendenclubje gingen we daar skaten. Er liepen veel dingen parallel. De stad ontdekken; voor het eerst naar Stratumseind gaan; heel Eindhoven doorfietsen en zoeken naar skatespots. Je zag overal graffiti, het waren toch vaak de wat meer afgelegen plekken waar je dan kwam.”
In ’95 begon hij zelf met schrijven: “Ik kwam in de 100% om skatekleren en skateboards te kopen, maar we zagen daar op een gegeven moment ook spuitbussen staan en graffitimagazines liggen. Wij dachten: laten we dat eens gaan proberen. 100% was veel meer dan een winkel. Het was een hangout waar je informatie kon krijgen en mensen kon ontmoeten. Er was nog geen internet, je moest het doen met alles lokaal, face to face.”
LATE vervolgt: “Toen wij begonnen, was net iedereen opgepakt in de scene in Eindhoven. Er waren veel mensen van hun bed gelicht. Wat jongens van de SOL-crew, en een jongen die PEN schreef, die stond ook overal toen wij begonnen met schrijven. Dat waren onze helden in die tijd, maar die waren off the map. Die hadden dikke boetes gekregen, die hadden er even geen zin in. Toen wij begonnen was het dus even een dood moment.”
Dat de hele scene gepakt was, had onder andere te maken met het fanatisme van de spoorwegpolitie: “Zij hadden een eigen team dat op graffiti zat. Jos Frissen, het hoofd daarvan, zat hier in Eindhoven. Er werd best streng gecontroleerd. Er was ook iemand gepakt die wel het een en ander geluld heeft. Toen is het balletje gaan rollen. Maar dat was net voor mijn tijd, daar kunnen anderen wellicht meer over vertellen.”
Het experimenteren begon voor LATE en zijn Bestse vrienden onder een spoorbrug bij Acht: “Daar had je vette betonnen pilaren. Daar begonnen wij, gewoon overdag. Met tectyl en bussen die we hadden gekregen bij de lokale bouwmarkt. We vroegen om oude bussen die niet meer verkocht werden. Toevallig hadden ze dat in het magazijn staan en toen kregen we een doos met allemaal van die brasmerken. Van die verf die droop, en daar experimenteerden we mee.”
Van wat er in het centrum gebeurde, had LATE nog geen weet: “Tot we een keer over de Boschdijk fietsten langs de Hall of Fame bij de Babydump. Op enig moment hadden ze daar allemaal bomen gesnoeid. We waren er al honderd keer voorbij gefietst maar in één keer zagen we daar een Hall of Fame met superveel pieces boven elkaar met crew-acties van SOL-crew enzo. We wisten niet wat we zagen. Het was een hidden gem voor ons. Supervet. Toen gingen we daar wat dingen proberen. Eerst kregen we natuurlijk beef, omdat we heel slecht waren en over totaalproducties van SOL-crew heengingen. Zodoende kwam je in aanraking met de scene. Dan leerde je die mensen kennen en kreeg je wat informatie. Dan krijg je ook pas een learning curve.”
